امام زاده ابراهيم طوقچي
بنام سلطان ابراهيم وشاهزاده ابراهيمنيز خوانده ميشود.بالاي تپه اي واقع شده از بقاياي قبرستان قديم اين محل كه همه تبديل به باغات ومزارعبيرون آبي وعمارات مسكوني شده حتي اطراف امام زاده را نيز تا جايي كه ممكن بوده است بوسيله خشت مالي،گود آب نشين كرده وزراعت ميكنند.داراي صحني متوسط وايوان وبقعه اي است كه روي آن گنبد چه اي{گنبد كوچكي}ساخته اند.حوض وچاه وسط صحن است و تمام مصالح كه در اطراف چاه وحوض وباغچه و حياط به كار رفته الواح قبور است كه متعلق به قرون 13-11هجري است مثل وفات مرحوم حاجي افضل ولد آقا باقرتاريخ ذي القعده و:"گنجه علي ولد رجب شهر ربيع الآخر 1013"و تواريخ ديگر 1216و1114و1255وامثال آن.
در سنگ فرش حياط چند فقره بقاياي آجرهاي كنده كاري خط كوفي قديم است كه تكه پاره بكار رفته وروي يكي بخط مابين كوفي و رقاع نوشته است :"سنه ثمانين وسبع مئه"كه تاريخ 780قمري را نشان ميدهد.بقه امامزاده در سمت غربي صحن دو اطاق تودرتو است كه كف آنها مملو از الواح قبور قديمه است.در اطاق عقب سه قبر بسته دارد وسطي بلند تر با كاشي متعلق به خود سلطان ابراهيم وجلو رو وپشت سرش دو طرف كوچكتر با گچ بسته كه گويند پسران سلطان ابراهيمند.
بالاي قبر وسطي در ديوار قطعه سنگي است سياه بخط ثلث كه ظاهرا ساخته هاي قرون متاخره است.روي آن نوشته است با عبارات مغلوط عربي:هذا مرقد الشريف و مضجع المنيف حضرت امازاده واجب التعظيم والتكريم قطب الاقطاب والمحققين العارفين سلطان ابراهيم بن موسي الكاظم عليه السلام وقف لازم شد"
(تاريخ اصفهان/استاد جلال الدين همائي/ص 514)
شاخ شیطان بر مکه